بررسی تأثیر محلو‌ل‌پاشی عناصر ریزمغذی روی و منگنز بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی میوه پرتقال واشنگتن‌ناول (Citrus sinensis CV. Navel)

کمبود عناصر ریز مغذی یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد کمی و کیفی میوه مرکبات می‌باشد. این پژوهش برای بررسی اثر تیمارهای قبل از برداشت سولفات­روی و سولفات­منگنز بر کمیت و کیفیت میوه پرتقال نافی به­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سولفات­روی در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 گرم در لیتر و سولفات­‌منگنز در چهارسطح صفر، 1، 2 و 4 گرم در لیتر بودند که  طی دو مرحله ( 15روز قبل از تمام‌گل و 15روز بعد از تمام‌گل) اعمال شدند. نتایج نشان داد هر دو نوع کود مورد استفاده، کیفیت میوه پرتقال را در زمان برداشت، در مقایسه با شاهد بهبود بخشیدند. به‌طوری‌که در درختان  محلول‌پاشی شده، تعداد میوه، طول و قطر میوه، وزن میوه، حجم ‌آب میوه، مواد جامد‌ محلول و ویتامین ث بیشتر از درختان شاهد بود. در اغلب صفات مورد ارزیابی، مؤثرترین تیمارها، غلظت 4 گرم در لیتر سولفات­روی + 1 گرم درلیتر سولفات­منگنز بود. هم‌چنین نتایج اثر متقابل  نشان داد که در اغلب صفات مورد بررسی، تیمارهای ترکیبی 4 گرم سولفات­روی + 1 گرم سولفات­منگنز، 6 گرم سولفات­روی + 1 گرم سولفات­منگنز و 6 گرم سولفات‌روی + 4 گرم سولفات­منگنز، نتایج بهتری نشان دادند. به‌طورکلی می­توان گفت که کاربرد کود سولفات­روی و سولفات­منگنز در مقایسه با شاهد توانستند کیفیت و کمیت میوه پرتقال را در زمان برداشت افزایش دهند.